Şahika'yı çağırdım

 

“Entrikacı, kötü bir kadını oynamak istiyordum” diyen oyuncu, dizide tam da istediği gibi hırsları ve zaafları uğruna entrikalar çeviren Şahika karakterini canlandırıyor. Amerika’da izlenme rekorları kıran “Revenge”den uyarlanan dizi, 3 Ocak Perşembe günü yayın hayatına başlayacak.

 

- O kadar çok sebep var ki... Uyarlamaları çok seviyorum bir defa. Sadece dizilerde değil, tiyatroda da. Keşke bütün klasik eserlerin adaptasyonları yapılsa. En önemlisi, başıma ne geleceğini biliyorum. 8’inci bölümde de, 25’inci bölümde de ne yapacağım belli.

 

- O merak bazen iyi olabiliyor, bazen de can sıkıcı sonuçlar doğurabiliyor.

 

- Çünkü bazen siz bir karakteri kabul ediyorsunuz ama dizi ilerledikçe hikâye tükeniyor ve karakter bambaşka bir yere gidiyor.

 

- Hayır. Ben tiyatro kökenliyim ve başını sonunu bildiğim bir işte oynamak daha çok hoşuma gidiyor.

 

 

- Evet, oyunculuk eğitmenliği yapıyorum. Bir de Sadri Alışık Genç Tiyatro’da yönetmenlik yapıyorum.

 

- Aslında yönetmenlik ve eğitmenlik daha çok hoşuma gidiyor. Bir ekibin bütün psikolojisini ve yaratım sürecini koordine etmek çok keyifli. Bir de gençlerle çalışıyorum, onlardan çok şey öğreniyorum. Onlarla bir arada yaşamaktan çok besleniyorum, hiç yaşlanmıyorum.

 

- Aslında kısa yoldan sınıf atlama istekleri var. Amerika’daki siyahların basketbolcu olmak istemesi, bizde bir dönem bütün erkek çocuklarının futbolcu yapılmaya çalışılması gibi bir durum bu. Bazıları, işin içine girip de oyunculuğun aslında ne kadar zor olduğunu gördüğünde arkasına bakmadan kaçıyor. İçlerinde gerçekten oyunculuk isteği olanlar kalıyor.

 

 

- Hayatta ne kadarsanız sahnede de o kadarsınız, sahnede daha etkili olabilmek için hayattaki etkinizi artırmalısınız diyorum. Hayatla sahneyi bir görürüm ben. Bir insanın oyunculuğunun gelişebilmesi için hayatta aldığı risklerin artması, cesur olması gerekiyor. Yanlış bulduğunuz bir tutumundan ötürü babanıza hayır diyemiyorsanız, Jeanne D’Arc oynayamazsınız diyorum.

 

- Hep. Severim risk almayı. Yapı itibariyle de aksi mümkün değil. Çocukluğumdan beri “dik başlı, başına buyruk, istediğini mutlaka elde eden biri” diye tanımlanıyorum. Ben kendimi “eğitilmiş Koç burcu” olarak tanımlarım.

 

 

- Şahika’nın iki büyük zaafı var. Birincisi oğlu. Oğluyla müthiş tutkulu bir aşk yaşıyor. Klasik Oidipus kompleksi. Oğlu dışındaki herkesle zaman zaman küstahlığa varan bir haletiruhiyeyle konuşuyor.

 

- Sonradan sahip olduğu üst sınıf. Şahika, alt sınıftan geliyor, sosyetede doğup büyümüş biri değil. O nedenle sahip olduğu konumu kaybetmemek için her şeyi göze alıyor. Onun yaptığı ve bizim “kötülük” olarak algıladığımız her şey, aslında kişisel zaaflarından kaynaklanıyor.

 

- Hayır, bence tamamen karakter yapısından kaynaklı. Parası olmasa da aynı güçte olacağından eminim. Her şey onun kontrolü altında olmalı. Bu anlamda Şahika’yı kendime benzetiyorum.

 

 

- Evet, benim çocuğum yok ama hep anne rolünü oynadım. Seviyorlar benim anne oynamamı.

 

- Benden 13 yaş küçük bir erkek kardeşim var, belki de o yüzden hiç ihtiyaç duymadım buna. Hiçbir zaman “Acaba bir çocuğum olsa mı?” demedim. Çocukları seviyorum ama anne olmak bana kendi hayatından vazgeçmekmiş gibi geliyor. Ben kendimden vazgeçemedim...

 

- Ben hayatta kaybetmenin de kazanmak kadar, acı çekmenin de mutlu olmak kadar gerekli olduğuna inanıyorum. O yüzden prensip olarak bana yanlış gelen bir şeyi çocuğum için bile yapmam. Gerçi böyle diyorum ama çocuğum olsaydı kim bilir neler yapardım... Annelik müthiş bir zaaf, insana her şeyi yaptırabilir. O zaaf beni ürküttü diyebilirim...

 

Bir gün “Kayıp Şehir” dizisinin setini ziyarete gittim, çünkü reji ekibiyle üç yıl birlikte çalışmıştım. O zaman ortada “İntikam” dizisiyle ilgili hiçbir şey yoktu. Sette, “Ben entrikacı, kötü bir kadını oynamak istiyorum” dedim. Çünkü hep düzgün ve iyi kadın rollerindeydim ama onların zaafları yoktu. Sanki çağırmışım gibi Şahika rolü geldi.