- Oyunculukta yeni işinize kağıt üzerinde bir şeyleri okuyarak karar veriyorsunuz. Bir sürü senaryo geliyor. Okuduğun şeyin seni heyecanlandırıp kalbini hızlı çarptırması gerekiyor. Bu projede de Aysel karakteri ve hikâye çok heyecan vericiydi. Benden ve şimdiye kadar canlandırdığım bütün  karakterlerden çok farklı bir kadın. Aynı zamanda bilmediğim bir dünyaya ait ve çok özel biri. Küçük yaşlardan itibaren hayatın sillesini yemiş; buna rağmen içi temiz kalmış; güçlü, ayakları yere sağlam basan, özgür ruhlu… Delikanlı, harbi ama gerektiğinde de vicdanlı yani çok renkli.

 

- Tabii hepimiz belli sınavlardan geçiyoruz ama hayatın sillesini yemedim. Aysel gibi bir hayatım da olmadı.

 

- Ailemin tek çocuğuyum. Babam otomobil işiyle uğraşıyor, annemin lokantası var. İstanbul’da doğdum ve ailemle yaşamaya devam ediyorum. Mütevazı ve keyifli, çocukluk-gençlik yıllarım oldu.

 

 

- İstanbul’da madalyonun diğer tarafına, çok da gitmeye cesaret edemediğimiz, arka sokaklardaki karanlık hayatlara tanık olmamızı sağlıyor.

 

- İstanbul çok enteresan bir şehir. Bir sokak düşünün; içinde lüks arabalar var, herkes çok şık kıyafetlerle dolaşıyor sonra bir arka sokağa geçiyorsunuz orada bambaşka hayatlar görüyorsunuz. Biz Tophane’de dekor ve plato kullanmadan tamamen gerçek sokaklarda çekim yapıyoruz. Set aralarında sokakta yaşananları gözlemliyorum. Çocuklar sokaklarda oynuyor, kadınlar akşam olduğu zaman çekirdeklerini çitliyor, aniden kavgalar kopabiliyor. Her şey hayat gibi ve çok gerçek.

 

- Küçük çocuklar “Vayy ne güzelmişsin”, “Ay fıstık gibisin” falan diyorlar. Zaten pek çok çocuk arkadaşım oldu.

 

 

- Yok canım, küfür benim doğamda yok, hiç etmem, hatta bilmem bile. Rolüm için önce evde küfür etmeye başladım! Arkadaşlarıma “Ne tip küfürler var”, “Nasıl ediyorsunuz” diye sordum!

 

- Özel bir şey yapmadım, içimden geldi!

 

- Yok canım, eğer öyle olsa oyunculuk hastalıklı bir şey olurdu. Kostümleri üzerimden çıkardığım an yeniden ‘Gökçe’ oluyorum.

 

 

Konservatuvarı bitirdikten sonra çalışmaya başladım. Önce ‘Hayat Bilgisi’ dizisinde oynadım. O iş sayesinde çocuklar beni çok sevdi. Ardından sunuculuk ve radyo programcılığı geldi. Ama tiyatroya başladıktan sonra asıl işimin oyunculuk olduğuna karar verdim. ‘Yaprak Dökümü’ kariyerimde dönüm noktası oldu.

 

 

- Özel olarak yaptığım bir şey yok. Biz kadınlar zaman geçtikçe kendimizi daha iyi tanıyıp keşfetmeye başlıyoruz. Beslenmeme dikkat ediyorum, düzenli spor yapıyorum. Yogayı hayatımdan hiç çıkarmıyorum. Fırsat buldukça yürüyorum.

 

- Hay Allahım! Evet, böyle bir şey oldu. Bu söylenenleri ben de beklemiyordum.

 

- Her şeyim tamamen bana ait, benim fiziğim.  Bundan önceki işlerimde daha özgüvensiz bir kadındım ve fiziğim geri plandaydı. Şimdi kıyafetler yeni karakterime göre seçiliyor.

 

- ‘Yaprak Dökümü’ dizisindeki Leyla, özgüvensiz, dişiliği, güzelliği ön planda olmayan, içine dönük bir kadındı. O karakteri canlandırırken omuzlarımı düşürüyordum. Kendimi olabildiğince bastırdım. Aysel karakteriyse tam tersi. Dişiliği ön planda… Bu yüzden omuzlarım dik ve kendime güvenli yürüyorum. İlk defa dişiliğimin bu kadar öne çıktığı bir karakteri oynuyorum.

 

- Seksi olmak için çaba sarf eden biri değilim. Psikolojime göre giyinirim.

 

- Bu saç modeline kendim karar verdim. Yaprak Dökümü’ndeki ‘Leyla’ karakteriyle özdeşleştiğim için ön hazırlık aşamasında farklı bir stil üzerinde durduk. Böyle bir imaj tasarladım. Görenler “Aa Gökçe mi o?” diyor. Bu da çok hoşuma gidiyor.