- Kültür Üniversitesi’nin Sanat Yönetimi Bölümü’nde okuyordum. Ama devam edemedim o bölüme. “Doku uyuşmazlığından” diyelim. Üniversiteden tanıdığım bir arkadaşım LAMDA’yı tavsiye etti, olur mu olmaz mı derken, gitmek istediğime karar verdim.Karar verdiniz ve girdiniz. Peki o okula kabul etmek o kadar kolay mı?- Hayır, girmesi çok zor bir okul LAMDA. Ben de girebilmek için çok çalıştım zaten.

 

- Evet, bende de oldu.

 

- “Kayıp Şehir” geldiği dönemde, bende aynı merakı uyandıran başka bir proje yoktu. O yüzden buraya dönme fikri daha ağır bastı. Bayadır da Türkçe konuşmuyordum, iyi oldu.

 

- Geçen sene.Orada bir projede yer alma şansınız oldu mu?- Uzun bir süre audition’lara (seçmelere) girip çıktım. Geçtiğimiz sezon bir Shakespeare oyununun başrolüne seçildim ama tam çıkacakken “Son” adlı diziden teklif geldi ve onu seçtim. O oyunda masraflarını kendi cebinden karşılıyordun ve ücret almıyordun. Sonuçta ekonomik sebepler galip geldi...

 

 

- Çok küçükken... Babam o dönem Casio orglardan satardı, bir tane de eve getirmişti. Ben de televizyonda, radyoda duyduğum melodileri orgda çalabiliyordum. Sanırım etkilendiler, eve başlangıç seviyesinde bir piyano aldılar. Derken ergenlik dönemimde bir rockstar olma hevesi başladı bende. O dönemde de gitar çalmayı öğrendim. Müzikle bağım bir aşk seviyesinde...

 

- İlk kıvılcım, ortaokulda bir tiyatro oyunuyla çaktı. Benim hayatımda hep bir dönem müzik, başka bir dönem de oyunculuk ağır bastı. Tamamen oyunculuk yapmak istediğime karar vermem de 18’ime denk geliyor...Müzik şu an geri planda mı?- Hayır, geri planda değil. Hâlâ en büyük zevkim, çekimden eve gittiğimde gitar çalmak. Vakit bulduğum zaman da beste yapıyorum.

 

- Albüm yapmak istiyorum ama ileride, çok ileride.

 

- İyi diyen oldu. (Gülüyor)

 

 

- Evet, öyle... Hep “Sokakta gördüğümüz ama steril dizilere yansımayan gerçek hayatlar bizim televizyonlarımızda ne zaman olacak?” diye düşünürdüm. “Kayıp Şehir” işte böyle bir proje. Oyuncu için çok akıcı bir yapısı var. Bir de İrfan karakteri benim için çok ilgi uyandıran bir karakter...

 

- Hayallerinin peşinden gitmeye cüret eden bir karakter, bu da onunla tek ortak noktamız... Tutkulu, ama hem yaşı hem de yapısı itibarıyla o tutkuyu ve enerjiyi nasıl kontrol edebileceğini bilmiyor.

 

- Evet, çocukluktan bu yana futbola yeteneği var. Bunun peşinden gidiyor ve bu uğurda ailesini kırmaktan çekinmiyor. Aslında çok da temiz ve iyi kalpli. Sadece hısına yenik düştüğü zamanlar oluyor.

 

- Ben İstanbul’da doğup büyüdüm. Çocukluğumun bir kısmı Karaköy’deki yeraltı çarşısında geçti. Londra’ya gitmemin nedeni de çok zengin bir işadamının oğlu olup, buradaki üniversiteleri beğenmemem değil zaten. İşimi daha iyi nasıl yapabilirim, bunu öğrenmek için gittim. Tabii ki arka sokaklarda doğup büyümüş, oraların çetin yaşantısıyla her gün yüzleşen biri olmadım ama en azından o empatiyi kurabiliyorum...

 

 

- Aslında buraya gelmeden önce Londra’daydım... Arnavutluk’ta doğdum. Türkiye’ye ilk kez 12 yaşındayken geldim. İstanbul’a gelip Kuleli Askeri Lisesi’nde okumaya başladım. Beş ay sonra da kaçtım!

 

- Babam karar verdi. O asker ve benim de asker olmamı istiyordu, o yüzden beni buraya göndermişti.

 

- Sonrasında İtalya’ya gittim. Orada kuzenlerim vardı, bir süre onlarla kaldım. Sonra Arnavutluk’a dönüp oyunculuk okumaya karar verdim.

 

 

- Okulu bırakmama kızdı. Tabii oyunculuk okuluna gitmeme de. Ama ben yine de gittim. Hatta askeri liseyi bıraktığım için bir yıl benimle konuşmadı babam. Aslında üniversitede hukuk okumak istiyordum ama olmadı. O sırada oyunculukla ilgili özel bir kurs vardı ve bu Arnavutluk’ta yeni bir şeydi. Ben de onu denemeye karar verdim, üç ay eğitim aldım. Onlar beni üniversiteye yönlendirdi. İkinci denememde oyunculuk bölümünü kazandım.

 

- Orada dizi çekilmiyor, dışarıdan alınıyor. Genellikle Türk dizileri ve Brezilya dizilerini izliyorlar.

 

- Ben pek dizi izlemem ama ailem “Gümüş” ve “Ezel”i izliyor.

 

- Okulum biter bitmez gelen üçüncü projem. Bana tüm kapıları açan, Alman ve Arnavutluk yapımı “Arnavut” adlı bu film oldu. Filmdeki rolümle 2010 Moskova Uluslararası Film Festivali’nde Silver St. George En İyi Erkek Oyuncu ödülünü aldım. Aynı zamanda 2011 Nuremberg Film Festivali’nde de En İyi Erkek Oyuncu ödülünü kazandım. Hatta 2010 yılında düzenlenen Altın Portakal’ın Uluslararası Uzun Metraj kategorisinde de yine En İyi Erkek Oyuncu ödülünü aldım.

 

- Bir genç, köyden bir kızla evleneceğine söz veriyor. Gereken parayı toplamak için de yurtdışına çıkıyor.

 

 

- Bir projede Harika Uygur’la tanıştım, Faysal Soysal’ın yönettiği “Üç Yol” adlı projede yer aldım. Orada çalışırken de Tomris Giritlioğlu’yla tanıştım ve bana bu dizideki Kadir rolünü önerdi.

 

- Dilinden dolayı şimdilik benim için zor ve komplike bir rol. Bunun dışında Kadir, ailesine babasının emaneti gibi bakıyor. Bu aile Karadeniz’den gelip İstanbul’a yerleşiyor. İstanbul’a gelen biri, ilk olarak gezip eğlenmek ister ama Kadir, annesinin yanında duran, kafası sürekli işinde ve ailesinde olan bir çocuk. Benim için çok güzel bir karakter, çünkü hem çok genç hem de çok olgun.

 

- Şimdilerde biraz zor, çünkü başlangıçtayız. Herkes büyük efor sarf ediyor. Onun dışında partnerlerim, arkadaşım oldu. İş her yerde iştir. Marsa da gitseniz, aya da gitseniz aynıdır. İş, bittikten sonra güzeldir.

 

- Hem de çok. Burası biraz Arnavutluk’a benziyor. Bir kez Bostancı’ya gittim ve orayı çok sevdim. Eğer Türkiye’ye yerleşirsem, Bostancı’da yaşarım.

Hürriyet/Kelebek